Kategoria: Artykuły

Komentowanie wyglądu innych jest słabe. Zawsze. (No chyba, że ktoś o to poprosi.)

Powodów, dla których wygłaszamy naszą ocenę na temat wyglądu innej osoby na głos może być kilka. Niektórzy mogą chcieć dowartościować siebie, inni obrazić drugą osobę, jeszcze innym wydaje się to być zabawne, a niektórzy mogą po prostu nie zdawać sobie sprawy, że robią komuś krzywdę. Jest też grupa osób, która tłumaczy swoje słowa oceny „troską” (słowo troska nieprzypadkowo jest wzięte w cudzysłów, ale o tym później).

Każdy może mieć swoją opinię i nikomu nie można jej zakazać. Tylko po co ją wygłaszać na głos? Teraz jest moment, żeby cofnąć się do pierwszego akapitu i zobaczyć, który powód nam przyświeca. Jeśli chcemy się dowartościować, obrazić innych albo wydaje nam się to zabawne to zdecydowanie musimy nad sobą popracować i każdy musi sam dojść do tego, co jest prawdziwym powodem tego łańcuszka zdarzeń. 

Jeśli jesteś w grupie, która nie zdaje sobie sprawy, że komentowanie wyglądu jest złe to już tłumaczę. Dobrze znasz tylko jedną osobę w swoim życiu – siebie. Możesz przeżywać z kimś lata, ale nigdy nie zajrzysz tej osobie do głowy i nie wiesz, jak się NAPRAWDĘ czuje. Nie mówiąc już o osobach, z którymi masz sporadyczny kontakt. Każdy ma inną historię i choć może Ci się wydawać, że sprawiasz komplement mówiąc: o, schudłaś! to w rzeczywistości jest to cios. Bo może ta utrata masy ciała wcale nie wynika z chęci tej osoby, a na przykład z choroby, stresu, trudnej sytuacji materialnej czy miliona innych rzeczy. To samo działa w drugą stronę – do zwiększenia się masy ciała może dojść z powodów, o których nie mamy pojęcia. Skomentowanie wyglądu takiej osoby to tylko kilka słów dla nas, a może być kaskadą cierpienia dla niej. Serio, to może ranić. 

Jest jeszcze grupa osób, która myśli albo ma nadzieję, że poprzez opinię, wyraża swoją troskę. Załóżmy taką sytuację: jest sobie osoba, na której nam zależy. To może być każdy: dziadek, kuzynka, koleżanka z ławki czy partner. Od pewnego czasu widzimy, że z tą osobą dzieje się coś niepokojącego. Nie wiemy co dokładnie, ale czujemy po kościach, że nie jest dobrze. I teraz pytanie: czy serio powiedzenie tej osobie „ale schudł_ś!” jest lepszą opcją niż zapytanie się jej „jak się czujesz?”?! Czy serio wyrażanie NASZEJ opinii pomoże jakkolwiek tej osobie? Już pomijając fakt, że zamykamy takim stwierdzeniem rozmowę. No bo co taka osoba ma odpowiedzieć? Widzi się codziennie, wie. Jeśli naprawdę nam na kimś zależy to dopytywanie o samopoczucie jest pierwszym krokiem pomocy. Wtedy oczywiście można powiedzieć o swoich obserwacjach jako przyczynku do rozmowy, ale nie wcześniej. 

Temat jest niewątpliwie trudny i warty indywidualnego przemyślenia. Jeśli chcecie wiedzieć co na ten temat myślą Martyna i Michalina, to koniecznie odsłuchajcie pierwszego odcinka naszego podcastu. 

Przesłuchaj na Spotify
Przesłuchaj na Youtube

Tanie i dobre – czy te określania mogą iść w parze, jeśli mówimy o jedzeniu?

W historii naszego kraju wiele wydarzeń miało wpływ na to, że ludzie zaczęli utożsamiać wysoką cenę z wysoką jakością. Nie inaczej było (jest?) z żywnością. Intuicyjnie mając do wyboru dwa produkty z tej samej kategorii, produkt o wyższej cenie traktujemy jako lepszy. 

Przymiotnik „tanie” ulokował się w popkulturze nie tylko jako wyznacznik ceny, ale też określanie na coś słabego, niewartego uwagi. Jak coś wygląda, brzmi czy pachnie tanio, to od razu nie mamy ochoty mieć z tym nic wspólnego. 

W wielu przypadkach wyższa cena ma swoje uzasadnienie w jakości. Jednak nie zawsze! Tanie jedzenie nie musi być gorszej jakości, ba! Może być w niektórych przypadkach dużo lepsze niż to droższe. Pewnie każdy zna parówki o nazwie zbliżonej do stolicy Niemiec. Ich marketing sięgnął daleko poza zwykłe reklamy, stając się jedną z najbardziej rozpoznawalnych marek parówek w naszym kraju. A skład? Jeden z gorszych na obecnych półkach sklepowych. Ich cena, wyższa od innych produktów z dużo lepszym składem jest świetnym przykładem na przerost formy nad treścią.

Nieco innym przykładem są produkty marek własnych (w Lidlu np. Pilos, Pikok, Piratki, w Biedronce Mleczna Dolina, Kraina Wędlin, Vitanella), które często mają dokładnie takie same składy jak ich oryginały, a cenę znacznie niższą. Warto wziąć to pod uwagę, jeśli chcemy zaoszczędzić na zakupach spożywczych. 

Zupełnie odmienną kwestią jest to, że dużo produktów, które są ultra zdrowe, mają niezmiennie niskie ceny. Weźmy dla przykładu płatki owsiane, ziemniaki, cebulę, siemię lniane, jabłka, natkę pietruszki, pestki dyni – one, mimo swojej niskiej ceny, skrywają ogromnie ilości substancji wspierających pracę organizmu. Podobnych produktów można byłoby wyliczać bez końca. Wcale nie trzeba jeść awokado z pastą z pistacji, żeby jeść dobrze i zdrowo. 

Ktoś mógłby powiedzieć – ‘’no dobra, może i są tanie, ale raczej niezbyt smaczne?”. I tu wkracza kreatywność i… przyprawy! Z pomocą którejś z nich można wyczarować prawdziwe cuda. A jak jeszcze połączymy je ze sobą to już w ogóle jesteśmy wygrani. Z niepozornych składników powstają dania, których nie powstydziłby się niejeden kucharz. To wpływa nie tylko na nasz portfel, ale również nas samych! Kreatywne myślenie pobudza do pracy mózg, tworząc nowe rozwiązania i szlaki myślowe. A przyprawy? To kolejne cenne źródło składników odżywczych, działających antyoksydacyjnie na nasze ciało. 

Serio. To, że coś jest tanie, nie znaczy, że jest gorsze. Właśnie to chciałyśmy udowodnić naszym nowym produktem – Tanie i Dobre Przepisy i czujemy, że się udało.

Więcej o nim dowiecie się na zdrowostki.pl/produkt/tanie-dobre-przepisy/